Καταρράκτες Κουϊάσα στο φαράγγι του ποταμού Χρούσια
-
Πριν μερικές μέρες είχα τη χαρά να ξεναγήσω στα Τζουμέρκα τον αγαπητό μου
φίλο Βασίλη που ήρθε στα μέρη μας μαζί με συνοδοιπόρους του από τον
Ορειβατ...
Há 31 minutos
Espero que algún día sean protegidas; son un bonito recuerdo. Buen día.
ResponderEliminarnão conheço este local, mas, as fotos deixam a curiosidade em conhecer...
ResponderEliminarestão excelentes.
bom domingo
beijinho
:)
Eu conheço pouco de portugal mas estas fotos estao muito bonitas e asssim essa aldeia nao vai ficar esquecida graças a ti parabens bjs bd
ResponderEliminarGostaria de conhecer.
ResponderEliminarEu amo casas antigas de pedra. Triste que as pessoas ficam todos úteis e destruir tais lugares. Cumprimentos.
ResponderEliminarComo me gustan estas construcciones de piedra, una pena su escasa conservación, que bien has retratado la huella que deja el paso del tiempo y el abandono.
ResponderEliminarSaludos.
Não conheço. Pena que não seja preservada como merece.
ResponderEliminarUm abraço e uma boa semana
La soledad y el abandono se adueña de estos pequeños pueblos y si nadie pone remedio estas casas llegará el día en que lleguen a hundirse.
ResponderEliminarBesos
Excelente trabalho e belas fotografias.
ResponderEliminarUm abraço e boa semana.
Andarilhar || Dedais de Francisco e Idalisa || Livros-Autografados
Fiquei encantada com as imagens. O cenário é magnífico!
ResponderEliminarBeijinhos,
http://chicana.blogs.sapo.pt/
Bom dia, ainda bem que ainda existe a aldeia, quem sabe se um dia a mesma serve para o turismo rural, as fotos são excelentes.
ResponderEliminarAG
Bom dia Rui,
ResponderEliminarestou um pouco sumida, mas não esqueço dos amigos.
Lugares assim é raro encontrar casas nestes estilos, fico feliz que em muito lugares ainda tentam mante-los vivos.
Lindas fotos para encher meus olhos de beleza.
Linda semana.
Bjs
Tânia Camargo
Querido Rui, fiquei encantada e com uma enorme vontade de conhecer.
ResponderEliminarMas ainda assim, proporcionam imagens lindíssimas...
ResponderEliminarAdoro a perspectiva da segunda, mostrando a pequena aldeia meio construída... e meio desconstruída...
Uma pena realmente, não se apostar na sua recuperação...
Beijinhos! Boa semana!
Ana
R.: Primeiro, tens de inscrever-te no site https://www.postcrossing.com/ , lá explica tudo. As moradas são aleatórias. Se precisares de alguma ajuda, avisa.
ResponderEliminarSublime! Maravilhoso saber dessa historia!!!
ResponderEliminarGosto muito de casas de pedra e estas que nos mostra através das suas magníficas fotografias são lindíssimas. Espero que sejam protegidas.
ResponderEliminarBeijinho
Nos dias de hoje, até admira que ainda não tenham convertido o espaço num turismo rural...
ResponderEliminarPenso que já houve intenções nesse sentido, mas não houve viabilidade!
ResponderEliminarFotos esclarecedoras das casas e da situação em que se encontram. São histórias de vida pessoal e de vida de um país, mas que alguns querem apagadas e/ou esquecidas.
ResponderEliminar